Jarosław Bako | #RetroSylwetka

Jarosław Bako przyszedł na świat 12 sierpnia 1964 roku w Olsztynie. Tam również rozpoczął swoją przygodę z piłką. Jako młody chłopiec występował w zespole miejscowego Stomilu. W wieku 18 lat zdecydował się na przenosiny do Łodzi, a dokładnie to tamtejszego ŁKS-u. W drużynie „Rycerzy Wiosny” zaliczył udany początek, bowiem już w pierwszym sezonie rozgrywanym dla łódzkiego klubu, Bako zagrał w 18 meczach. Potem było już tylko lepiej. Mierzący 199 cm wzrostu były golkiper, umacniał swoją pozycję w zespole, czego potwierdzeniem jest fakt, iż w sezonie 1984/85 chronił dostępu do bramki aż w 30 pojedynkach. Następnie, zaliczył krótki epizod w Legii Warszawa, jednak w 1986 roku powrócił do ŁKS-u, w którym stał między słupkami przez kolejne trzy lata, pełniąc jednocześnie rolę pierwszego bramkarza łodzian. Wysoka forma zaowocowała powołaniem do reprezentacji Polski, w której zadebiutował wraz z początkiem czerwca 1988 roku, w przegranym 1:2 starciu z ZSRR.

Kiedy przyjechał do Lubina rok później jako reprezentant kraju, zdecydowana większość sympatyków „Miedziowych” miała wobec niego niemałe oczekiwania. Bako niemal z miejsca wywalczył miejsce w podstawowym składzie i w swoim premierowym sezonie rozgrywanym w barwach KGHM Zagłębia, wystąpił na murawie łącznie 27 razy. Jeszcze lepsze okazały się kolejne rozgrywki. Co prawda, utalentowany golkiper rozegrał wówczas pięć spotkań mniej, jednak razem z „Miedziowymi” sięgnął po pierwszy w historii Klubu, tytuł Mistrza Polski. Wysoka forma została szybko zauważona przez działaczy tureckiego Beşiktaşu, którzy oprócz Jarosława Bako chcieli ściągnąć do swojego zespołu również Adama Zejera. Taki plan powiódł się 14-krotnemu Mistrzowi Turcji, przez co w lipcu 1991 roku dwaj zawodnicy KGHM Zagłębia pożegnali się z lubińską drużyną. Przez dwa lata, Bako chronił dostępu do naszej bramki łącznie w 49 pojedynkach.

Jak się okazało, swój sukces osiągnięty z KGHM Zagłębiem, powtórzył także z ekipą „Czarnych Orłów”. Będąc podstawowym golkiperem Beşiktaşu zdobył drugie w swojej karierze mistrzostwo kraju. Bako spędził w Turcji również sezon 1992/93, po czym na pół roku powrócił do Polski, aby wzmocnić szeregi „Kolejorza”. Po rozegraniu rundy jesiennej, podczas której wystąpił w barwach Lecha jedenaście razy, zdecydował się na wyjazd do Izraela, gdzie wzmocnił tamtejszy Hapoel Tel Awiw. W ekipie 14-krotnego mistrza kraju, były reprezentant Polski także odgrywał pierwszoplanową rolę. Przez trzy lata wystąpił dla „Robotników” w 85 spotkaniach, czym wyrobił sobie silną renomę na izraelskich boiskach. Z usług polskiego zawodnika skorzystał jeszcze Hapoel Jerozolima, który był ostatnim zagranicznym klubem w jego karierze. Po spędzeniu nieco ponad roku w stolicy Izraela, Bako powrócił do rodzinnej miejscowości, aby przez ostatnie lata swojej przygody z piłką, bronić barw klubu, w którym piłkarsko dorastał. Po dwóch latach gry dla Stomilu, odszedł do Jezioraka Iława, a następnie występował na niższym poziomie ligowym reprezentując takie zespoły jak chociażby GKS Stawiguda czy Tęcza Biskupiec.

Po zakończeniu aktywnej kariery piłkarza, Bako pozostał przy piłce, rozpoczynając pracę jako trener bramkarzy. Przez długi okres czasu współpracował z Piotrem Stokowcem w Polonii Warszawa. W 2014 roku, po wielu latach powrócił do Lubina, aby szkolić golkiperów drużyny KGHM Zagłębia. Kiedy był jednym z członków sztabu szkoleniowego, „Miedziowi” awansowali na najwyższy szczebel ligowy, a także wywalczyli trzecie miejsce w tabeli Ekstraklasy. Obecnie 56-latek pełni tą samą funkcję w zespole Lechii Gdańsk.

Jarosław Bako jest zasłużonym bramkarzem nie tylko dla KGHM Zagłębia, ale i całej polskiej piłki. W trakcie swojej kariery występował w klubach, które na własnym podwórku uważane były za jedne z najsilniejszych. Ponadto, miał równie bogatą karierę reprezentacyjną. Razem z kadrą narodową do lat 20, zajął trzecie miejsce na Mistrzostwach Świata w 1983 roku, natomiast w dorosłej reprezentacji Polski, zagrał z orzełkiem na piersi w 35 spotkaniach. Razem z „Miedziowymi” wywalczył historyczne Mistrzostwo Polski, a po latach powrócił do Lubina, aby szkolić bramkarzy pierwszego zespołu.