#MiedziowaTożsamość | Alojzy Sitko - sylwetka byłego trenera Zagłębia Lubin

Alojzy Sitko swoje pierwsze piłkarskie kroki stawiał w Odrze Wodzisław. Ale przed tym było gimnazjum w Wadowicach i potajemne kopanie piłki. W okresie nauki w gimnazjum, kopał zaciekle piłkę korzystając z każdej okazji gry: Skawa Wadowice, Sucha Podchalańska, Kalwaria Zebrzydowice. Mimo zakazów obejmujących Polaków, grał zmieniając jedynie nazwisko. Wspólnie z kolegami, w szkolnej bursie, stworzył potajemnie drużynę piłkarską. Jako młodzi chłopcy, nie zdawali sobie sprawy, co wtedy groziło im ze strony Niemców. Od czasu do czasu rozgrywali mecze. Piłka już wtedy stała się jego pasją.

Jeszcze jako uczeń zagrał pierwszy oficjalny mecz w Olszy Kraków, grającej w klasie okręgowej. W Olszy Kraków grał do 1935 roku, skąd to przeniósł się do Wisły Kraków. W następnym roku zdobył z Wisłą wicemistrzostwo Polski. Grał wtedy na lewej obronie. Zaczęły się liczne wyjazdy do Francji, Belgii. Gra z klubami tamtejszej I ligi i z klubami polonijnymi, równie słynnymi. Studia na wydziale prawa, które rozpoczął grając jeszcze w Olszy Kraków, trzeba było odłożyć. Piłkarska pasja przysłoniła to, co przecież jest bodaj najważniejsze.

Przyszły pierwsze, wielkie sukcesy. Udział w Turnieju Wielkanocnym w Belgii. Przyjechał owiany sukcesami Ferencvaros, mistrz Węgier, z którym Wisła spotkała się przegrywając w finałowym pojedynku. W 1936 roku Wisła Kraków obchodziła 30-lecie działalności. Do Krakowa przyjechały klubowe znakomitości Europy, między innymi Chelsea FC, z którymi wiślacy wygrali 1:0. Świetne występy w Wiśle zaowocowały powołaniem do kadry olimpijskiej, trenowanej wówczas przez niemieckiego trenera Kurta Otto. Jednak przypadek i pech chciał, że nie zakwalifikował się do pierwszego składu na Igrzyska Olimpijskie w Berlinie. Pociechą było zaliczenie go do rezerwy, szerokiej kadry składającej się z 22 piłkarzy, ale ostatecznie na turniej nie pojechał.

W 1938 roku zdobył z Wisłą brązowy medal mistrzostw Polski. Rozegrał jeszcze wiele meczów w reprezentacji Krakowa, zbierając wiele laurów. 1 września 1939 roku wybuchła wojna, jak wszystkim Polakom, było mu ciężko. Przymusowe roboty, ciężkie czasy. Wojna wydarła mu ten najbardziej potrzebny w życiu młodego piłkarza okres.

Po wojnie myślał o zdobyciu zawodu, o stabilizacji, o poświęceniu się piłce, ale z innej - trenerskiej pozycji. Możliwości widział przede wszystkim w młodym narybku.

W 1945 roku skorzystał z pierwszej szansy i zgłosił się na kurs instruktorski w Katowicach. Tam znalazł się w grupie, która postanowiła reaktywować polskie piłkarstwo. W międzyczasie kontynuował karierę zawodniczą w barwach Piasta Cieszyn do 1947 roku.

Z zawodu urzędnik, po zakończeniu występów na boiskach piłkarskich pracował jako trener. W 1956 roku był asystentem Ryszarda Koncewicza w dwóch meczach reprezentacji narodowej; 15 lipca z Węgrami w Budapeszcie (4:1) i 22 lipca z NRD w Chorzowie (0:2). W tym samym roku objął stanowisko trenera reprezentacji Polski w meczu z Bułgarią 26 sierpnia 1956 we Wrocławiu (0:1); wchodził jednocześnie w skład tzw. komisji selekcyjnej (obok Artura Woźniaka i Alfreda Nowakowskiego) na ten mecz. Ponadto pracował z kadrą "B" Polski.

W 1960 roku uzyskał dyplom trenera I klasy. Pracował z kilkoma klubami polskimi, w 1953 roku prowadził pierwszoligowego Górnika Radlin, z którym zakończył sezon na ósmej pozycji. W 1958 roku został trenerem II-ligowej Stali Sosnowiec (obecnie Zagłębie). Pod wodzą nowego trenera Stal szybko objęła prowadzenie w grupie południowej II ligi i praktycznie przez cały okres przewodziła w grupie, by po jednosezonowej banicji powrócić do ekstraklasy (1959 rok). Sitko prowadził Stal jeszcze w latach 1960-1961. W następnym roku przeszedł do Thoreza (Zagłębie) Wałbrzych, gdzie w 1962 roku przegrał baraże o II ligę w decydującym meczu z Dębem Katowice. Awansował z Torezem do II ligi w 1964 roku. Po tym sukcesie Alojzy Sitko przenosi się wraz z rodziną do Szczecina, gdzie prowadził II ligową Arkonie Szczecin. Do Wałbrzycha powrócił w styczniu 1967 roku już do przemianowanego na Zagłębie Thoreza, by w 1968 roku awansować z drużyną do I ligi. Potem prowadził kluby: Flota Świnoujście, Lotnik Wrocław, miał także krótki epizod w Górniku Polkowice, by w czerwcu 1974 roku objąć Zagłębie Lubin. Trener Alojzy Sitko szybko poukładał i świetnie przygotował drużynę, co zaowocowało sukcesami. Najpierw był Puchar Polski i sensacyjne zwycięstwa nad mistrzem Polski i obrońcą Pucharu Polski Ruchem Chorzów (3:2). Później, w 1/8 krajowego pucharu, nikła porażka z wicemistrzem Polski Górnikiem Zabrze 0:1. Zagłębie świetnie spisywało się również w lidze. Na finiszu rundy jesiennej "Miedziowi" okazali się najlepsi. Również w rundzie rewanżowej Zagłębiacy gromili swoich rywali, pozostając na fotelu lidera do końca rozgrywek, zdobywając mistrzostwo dolnośląskiej klasy wojewódzkiej. Drużyna Zagłębia w całych rozgrywkach, w 34 spotkaniach, odniosła zaledwie dwie porażki i sześć razy zremisowała, uzyskując łącznie 53 punkty. Zespół potrafił niemal przez całe dwie rundy utrzymać się na pozycji lidera. Kolejnym etapem do awansu były rozgrywki barażowe, w których w decydującym meczu podopieczni Alojzego Sitko pokonali GKS Jastrzębie (1:0) i awansowali na zaplecze ekstraklasy. W II lidze "Miedziowym" nie szło już tak dobrze i po rundzie jesiennej Alojzego Sitko na stanowisku trenera zastępuje Zdzisław Wolsza. Po odejściu z Zagłębia Lubin powrócił do Szczecina i podjął pracę w Szczecińskim OZPN.

Jak wspomnieliśmy we wstępie, Alojzy Sitko był wielkim pasjonatem i fanatykiem futbolu, a zawodnicy, którzy mieli z nim styczność, wspominają go w samych superlatywach. 21 listopada przypadnie 29. rocznica śmierci trenera, który, który historycznie wprowadził "Miedziowych" na zaplecze ekstraklasy.

Sylwetka Alojzego Sitki

Imię: Alojzy
Nazwisko: Sitko
Data Urodzenia: 05.07.1911r. w Bottropie (Niemcy)
Data Śmierci: 23.11.1989r. w Wodzisławiu Śląskim
Funkcja: Trener
 

Sukcesy Trenerskie:
 

• Trener reprezentacji Polski w 1956 roku (jeden mecz)
• Awans do I ligi (2x) ze Stalą (Zagłębie) Sosnowiec w 1960r. i z Zagłębiem Wałbrzych 1968r.
• Awans do II ligi z Thorezem (Zagłębie) Wałbrzych 1964r. i Zagłębiem Lubin 1975r.
• W plebiscycie "Konkretów" najlepszy trener województwa legnickiego 1975r.

 

Przygotował
M.K.